In gesprek met Norbert Luijpen: Vrijwilliger o.a. bij de Voedselbank in Drunen

Het is me ondertussen duidelijk geworden dat er op allerlei plaatsen veel door vrijwilligers gedaan wordt. En het is opvallend hoe vanzelfsprekend dat werk gebeurt. Jammer genoeg is er soms weinig van bekend. Op sommige plaatsen zouden veel meer mensen van allerlei mogelijkheden het bestaan horen te kennen.

De ‘Voedselbanken” zijn een mooie uitzondering; Hoewel je blijft wensen dat zij, die Voedselbank, niet meer nodig is. Een organisatie die wel vrij algemeen gekend wordt. Bijna iedereen heeft er van gehoord. Maar vaak zijn de vrijwilligers zelf en hun werk minder bekend. En dat terwijl er zonder hen geen voedselbank zou zijn.

Via de Voedselbank ’s-Hertogenbosch, de overkoepelende organisatie, waar ook de voedselbanken van de gemeente Heusden, zoals o.a. Drunen en Vlijmen bijhoren, ben ik in contact gekomen met Norbert Luijpen. Een man zo blijkt, die al sinds het begin van onze 21e eeuw samen werkt met nog zo’n pionier uit Vlijmen. Die nodigde hem uit hieraan mee te denken en werken.

Wanneer ik Norbert vertel dat ik graag een gesprek met hem zou hebben over zijn ervaringen met vrijwilliger-zijn, nodigt hij me gastvrij uit om bij de voorbereidingen van de voedselbank opening aanwezig te zijn. Blij verrast, verheug ik me er bij voorbaat op. Spreken over het werk is belangrijk, maar iets mee te mogen maken, een indruk te kunnen krijgen van de gang van zaken aldaar geeft sowieso een ruimere kijk in de praktijk.

Op vrijdagmiddag voordat de klanten van de voedselbank een uur later zullen komen ontmoet ik Norbert. Hij toont me de ruimte, in het oude schoolgebouw aan de Chopinstraat.

Dit is een plaats waar een deel van het meubilair kan blijven staan. Norbert stelt me voor aan de anderen, ongeveer de helft van het hele team van 17 mensen. Zij dragen deze middag zorg voor alles: voorbereiding, uitvoeren en ontvangen van de klanten en daarna weer opruimen en verwerken van de gegevens.

Te midden van dit alles zit ik met Norbert aan de teamtafel. Hijzelf kan nu, in afwachting van een operatie, niet fysiek meewerken zoals hij dat het liefst zou willen. Toch zie je hem met van alles mee-doen en -denken. Het is duidelijk dat hij met alle ervaring een soort van spilfunctie heeft. Voor mij als toeschouwer is het verrassend en indrukwekkend te zien hoezeer dit team op elkaar is ingespeeld. Zij verdelen binnen de kortste keren de goederen die net aangeleverd zijn uit Den Bosch. Norbert legt uit dat er een bepaalde route te volgen is zodat de klant straks langs een verscheidenheid van producten kan lopen. Er zijn een aantal grote vriezers en koelvakken. Die kunnen hier, gelukkig maar, ook blijven staan. Ook deze worden snel gevuld en tegelijkertijd wordt van alles op houdbaarheidsdatum gecontroleerd.

Norbert verheldert ondertussen veel over de gang van zaken. Het is duidelijk dat deze organisatie, de noodzaak er van en het ontmoeten van de mensen, hem aan het hart gelegen is.

Ook voor hem zelf is het van belang om op deze manier zin en betekenis te ervaren in het dagelijks leven met mensen in de gemeenschap om hem heen.

En dat zijn dan ook de klanten, mensen waarvan het goed is te beseffen dat het geen eenvoudige situatie is waar zij zich in bevinden. ’t Is niet makkelijk om niet vanzelfsprekend meer voor je eigen dagelijkse benodigdheden te kunnen zorgen. Ook betreft het soms asielzoekenden, mensen die net in een vreemd land aangekomen zijn; mensen ook die aanvankelijk nauwelijks toegang hebben tot die dagelijkse levensbehoeften.

Tussendoor zijn er telkens terugblikken. Zo vertelt Norbert ook hoeveel er veranderd is in de loop van de jaren. Veel is ook hier aan steeds strengere kwaliteitseisen onderhevig geworden. Dat is natuurlijk belangrijk, maar vraagt een voortdurende aandacht, zowel qua organisatie als administratie. Bepaalde protocollen dienen gevolgd te worden. Daarbij is ook het bijhouden van de database en het uitgeven van klanten-pasjes een karwei op zich. Zeker nu we meer zorg willen dragen voor bescherming van privé-gegevens.

Telkens opnieuw merk ik hoeveel belang er gehecht wordt aan de wijze van ontmoeten van de klanten. Naast allerlei inmiddels professionele aspecten is er het belang van de persoonlijke benadering en ontmoeting. Of je nou medewerker bent of klant, je bent mens met elkaar.

Ondertussen komt ter sprake dat deze tijdelijke verblijfplaats van de Voedselbank in Drunen niet blijft bestaan. De school zal afgebroken worden en dus dient er gezocht te worden naar een passende en geschikte nieuwe verblijfplaats. Contact met gemeentelijke en andere instanties is dus ook aan de orde.

Kortom: er wordt een veelzijdige benadering gevraagd van Norbert en het team.

Het team bestaat uit 17 mensen. Per keer zijn er ongeveer 8 aanwezig. Zeer getrouwe mede vrijwilligers daar, die samen zorgdragen voor voldoende aanwezigheid, ook tijdens vakanties, en ziekte. Em meestal vullen de gelederen zich als vanzelf aan, uit de groep bekenden, wanneer er iemand al of niet tijdelijk stopt met dit specifieke vrijwilligerswerk.

Er is voor mij opnieuw een wereld opengegaan, met een uniek kijk in het leven van een speciale man, Norbert. Bijzonder zeker, terwijl hij de eerste is om me te laten weten dat hij als vrijwilliger zonder het teamwerk met deze mede-vrijwilligers heus niet veel kan.

Goed voor mij, voor ons allemaal eigenlijk, om opnieuw het belang van deze vorm van vrijwilliger-zijn en het vrijwilligerswerk te beseffen. Dank jullie zeer voor deze inkijk.