(Geschreven door Joke van Delft)

Vast wel, er zitten breiende dames bij. Maar voordat de vraag gesteld kon worden kwam Corona.

Niemand kon meer naar de dagopvang.

Dus de dames maar gebeld met de vraag of ze dat wilden doen.

Natuurlijk wel maar dan moest er breiwol komen.

Geen probleem, de “Pleegmoeder” kocht een aantal bollen.

Maar ja, door Corona waren er nog veel meer ouderen die nergens meer naar toe konden en die ook wel iets wilden doen.

Na een oproep op de dorps pagina op facebook en in de nieuwsbrief van KBO kwam er volop reactie.

Er werd voldoende restanten wol geschonken want iedereen had nog wel ergens een doosje op zolder.

Ook breiende dames boden zich aan.

Een dame had zelfs haar spreien uitgetrokken om zo die wol te recyclen.

Het was de bedoeling dat de pleegmoeder zelf die spullen zou gaan brengen in de zomervakantie maar wederom gooide corona de boel overhoop.

Na 6 weken breien en ongeveer 75 stuks aan sjaals, mutsen en truien hadden de twee fanatiekste  dames zelfs de krant gehaald

Toen er verteld werd dat het dorp 500 kinderen rijk was werd er uit gekheid gezegd: nou, als we eens voor al die kinderen iets kunnen maken.

Voorlopig is er toch geen dagopvang, handwerkclub, kaarten of kienen dus we breien wel verder.

Inmiddels zijn we 6 maanden verder en vertrekt er een container  met niet één truitje maar met iets voor 500 kinderen.

Het verhaal ging een eigen leven leiden en meer mensen gingen helpen.

Er was ‘n dag in de laatste week dat er iemand 60 babymutsjes af kwam geven. 

De handwerkclub had ook hun voorraad na gekeken en had 50 stuks sjaals en truien die wel mee mochten.

En dan gaat het snel.

Er is een dame die alleen maar truien en truitjes breidt, soms wel 2-3 per week.

Door de gekregen breiwol zijn ze inmiddels heen maar het breien en de zoektocht naar wol sponsoren  gaat nog door. 

Mensen kopen zelf wat bollen of maken hun allerlaatste restjes op.

De ideeën zijn onuitputtelijk.

Van gehaakte tasjes tot knuffels, dekentjes, huissloffen, truien, vesten, handschoenen, babyslofjes, sjaals, poncho’s en mutsen/mutsjes.

Met al die hulp is het mogelijk geworden om voor elk kind iets mee te kunnen geven.

En met dank aan al die vrijwillige breihulp kunnen we nog gewoon doorgaan want elk jaar vertrekt er wel een container richting Gambia.

En voor je nu denkt: wat moeten ze daar met sjaals en mutsen? 

De temperatuur zakt er s-avonds met ruim 20 graden dus voor daar is dat koud.