In Elshout zit ik aan de tafel met André en Annie van Hulten, 70 en 71 jaar oud.

Ondanks hun “gepensioneerde leeftijd” denken beiden er niet aan om hun vrijwilligerswerk op te geven.

Ik heb met verwondering geluisterd naar de lange lijst van wat er zoal in de loop der jaren geweest, en nog is, aan vrijwilligerswerk

André is al op 15 jarige leeftijd begonnen als wedstrijdsecretaris en later als wedstrijdregelaar bij de tafeltennisvereniging waar hij ook nu nog lid van is.

Regelmatig slaat hij, als competitiespeler, nog een balletje over de tafel .

Avanti ( handbal) heeft in 1968 een beroep op hem kunnen doen als trainer.

In 1972 begon hij bij voetbalclub SC Elshout.

Eerst als voorzitter bij de jeugd en later ook bij de volwassenen.

De pupillen heeft hij 35 jaar begeleid en hij was aanwezig om wedstrijden te fluiten.

In 1995 werd hij vrijwilliger bij Veilig Verkeer Nederland voor de afdeling Heusden.

Enkele van zijn taken: fietsen controleren op de scholen, verkeersdiploma’s jeugd, vergaderingen over verbeterpunten in het verkeer en nog veel meer

De IJsclub D.IJ.K. kan een beroep op hem doen als ijsmeester.

“Ut giet aon” is dus afhankelijk van André

In 2012 kwam hij in het bestuur van De Elshof ( buurthuis) en 2 jaar later werd hij er voorzitter.

Ik heb nog gevraagd hoeveel uur in de maand er besteed werd aan vrijwilligerswerk maar dat was, ben ik bang niet te tellen, maar dat dit een volledige werkweek bevat kon ik zelf wel invullen.

Op mijn vraag of er nog wel tijd over was voor leuke dingen kreeg ik te horen dat voor biljarten, tafeltennis en voetbal nog steeds tijd vrij werd gemaakt en ook proberen zij een dag in de week vrij te houden om samen dingen te doen zoals fietsen, een terrasje pikken en oppassen op de kleinkinderen.

Voor al dit werk heeft André in 2002 een Koninklijke onderscheiding gekregen en naar mijn mening was dit wel verdiend.

Maar ook Annie doet niet voor onder voor haar echtgenoot.

Haar staat van dienst is minstens zo indrukwekkend al deed zij er heel bescheiden onder.

Gelukkig vulde André op tijd de ontbrekende delen in.

Ook zij was vrijwilligster bij Avanti als leidster en scheidsrechter.

Waarschijnlijk hebben ze elkaar daar ontmoet maar dat ben ik vergeten te vragen.

( Bij het nalezen van dit interview beaamde André dit)

Zij handbalde ook zelf totdat een blessure een eind maakte aan deze ontspanning

De voetbalvereniging kan op haar rekenen voor het schenken van een bakkie koffie en het schoonmaken van kleedkamers en kantine.

Ze ging mee op kamp als kookster bij de scouting.

Was in de kerk te vinden bij de kerkwerksters

Het JVV ( Jeugd Vakantie Vreugd) kon een beroep op haar doen.

En toen in 1997 de Elshof geopend werd is Annie niet lang daarna ook daar vrijwilligster geworden.

Ze is er te vinden bij activiteiten en schenkt er koffie en een drankje.

Ook voor het schoonhouden draait zij haar hand niet om.

Dit doet zij al een behoorlijk aantal jaren.

De Elshof telt zo’n 23-25 vrijwilligers waarvan het merendeel al een lange tijd vrijwilliger is.

Samen met Annie gekeken hoeveel uur zij wel niet in het vrijwilligerswerk stak en we kwamen toch ook al uit bij ongeveer 60 uur per maand.

Buiten dat vrijwilligerswerk heeft zij natuurlijk ook nog haar huishouden.

Ze houdt van puzzels leggen en fietsen en/of winkelen met haar zus op woensdag.

De donderdag is voor samen en de kleinkinderen waarvan de jongste net 14 dagen geleden geboren is.

Wat mij betreft mag ook Annie gerust een onderscheiding krijgen maar bescheiden als ze is zegt ze daar niet op te zitten wachten. Voor haar hoeft dat niet.

Zoveel uren in vrijwilligerswerk steken als deze twee mensen wordt niet gevraagd maar er zijn nog steeds handen te kort.

Kijk maar eens bij de vacatures van het Vrijwilligershuis.

Misschien zit er nog iets voor je bij.